![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | |||||
![]() | ![]() | ||||
![]() | ![]() | ![]() | |||
![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |
|
![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
« | Autorka - Menu |
· | Życie człowieka jako pielgrzyma |
· | Zabezpieczenie przed podróżą |
· | Droga jako sacrum |
· | Obowiązek ugoszczenia wędrowca |
![]() | ![]() |
![]() | ||
![]() | ||
![]() | Droga jako sacrum | ![]() |
![]() | ||
![]() |
Równocześnie droga jest elementem świętym, nie można jej profanować działaniami nieczystymi. To jest droga do nieba. Świętymi są także inne elementy wędrówki: powietrze, woda. Nie można wrzucać kamieni do wody, żeby nie przeszkadzać istotom, które tam żyją. Naruszenie tych reguł, zniszczenie kruchej równowagi, naraża na karę. Wywołuje chorobę, a nawet śmierć.
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | |
![]() | ![]() | ||||
![]() | |||||
![]() | |||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |