![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | |||||
![]() | ![]() | ||||
![]() | ![]() | ![]() | |||
![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |
|
![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
« | Psychologia |
· | Model Masłowa |
· | Model Piageta |
· | Model Orsteina |
· | Model J. Pierre Hogue |
· | Eric Bern » |
· | Carl Gustaw Jung |
![]() | ![]() |
Model Piageta przedstawia schemat rozwoju osobowości w otoczeniu społecznym. Generalna zasada brzmi: niezależność jednostki rodzi się i umacnia na bazie doświadczeń zdobytych w grupie. Dziecko, po urodzeniu, jest uzależnione od matki. W miarę przyswajania norm otoczenia, czyli socjalizacji, zdobywa poczucie bezpieczeństwa i stara się usamodzielnić. W fazie autonomi szuka nowej drogi życia, którą integruje w fazie indywidualizacji, tworząc w ten sposób nową warstwę swojej osobowości. Po pewnym czasie ponownie wychodzi na zewnątrz, do grupy, by przejść do nowego cyklu rozwoju. Im więcej takich cykli tym pełniejszy rozwój.
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | |
![]() | ![]() | ||||
![]() | |||||
![]() | |||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |