Lecznicze stosowanie picia wód ze źródeł mineralnych, a następnie kąpieli leczniczych w tych wodach, tj. balneoterapia, znane są od czasów starożytnych. Balneologia jest jedną z najstarszych form leczenia, kiedy to lecznictwo opierało się początkowo na wierzeniach, a później, na wynikającej z doświadczenia na chorych, empirii. Jest również jedną z najstarszych lekarskich dyscyplin naukowych. Od początku bowiem nie tylko stosowano wody mineralne w celach leczniczych, ale próbowano również wyjaśnić ich działanie na chorego, w świetle aktualnie panujących poglądów. W starożytności wykorzystywano zdrojowiska zarówno dla celów leczniczych, jak i wypoczynkowych.

W połowie XIX wieku następuje silniejszy rozwój wszystkich nauk medycznych, w tym także baleologii wraz z klimatologią. Zaczęto wtedy opierać u nas ocenę właściwości leczniczych i źródeł mineralnych na badaniach składu chemicznego złóż i źródeł mineralnych, a nie jedynie na obserwacji skuteczności empirycznej stosowanych zabiegów wodoleczniczych. Bardzo silny rozwój medycyny nastąpił po drugiej wojnie światowej. Uzdrowiska stały się ośrodkami okresowego leczenia ludzi.

Śląskie wody

Miejsca, w których znajdowały się wody uzdrawiające, od najdawniejszych czasów cieszyły się znacznym powodzeniem. Wyjazdy do wód śląskich były nieodłącznym elementem życia obyczajowego epoki.
Od drugiej połowy XVIII wieku datuje się właściwa kariera uzdrowisk dolnośląskich. Dyliżansami, a później koleją zjeżdżali kuracjusze z całej Europy, niekiedy i z dalszych stron świata. Leżące u podnóża Beskidu Śląskiego miejscowości kuracyjne tętniły życiem. Wykorzystano naturalne warunki klimatyczne i zasoby wód mineralnych. Wielkopolanie, najliczniejsi bywalcy w tych stronach, spotykali się z Polakami z zaboru rosyjskiego i austriackiego. Podobnie jak Wrocław, uzdrowiska pełniły rolę integracyjną, pozwalały na rozległe kontakty między rodakami z różnych stron. Ożywione życie towarzyskie ułatwiało te kontakty.
Zniszczenia wojenne w uzdrowiskach Dolnego Śląska nie były znaczne: miejscowości te znalazły się na obszarze wyzwolonym od wojsk hitlerowskich niemal w ostatnim dniu II wojny światowej. Na ich terenie nie toczyły się wielkie bitwy.

Autor: Katarzyna Kemus