Czarna dziura jest obiektem kosmicznym podobnie jak: planeta, gwiazda i galaktyka. Jest punktem o nieskończonej gęstości. Miejscem, gdzie pod wpływem ogromnej masy czasoprzestrzeń zapada się do wnętrza dziury. Dlatego właściwości przestrzeni wokół czarnej dziury wymykają się naszej intuicji, którą sprawnie posługujemy się na Ziemi. Przykładowo, czarna dziura może wchłonąć strumień światła i spowodować, że będzie się poruszał wokół niej po okręgu. Gdy światło przekroczy horyzont zdarzeń zostanie uwięzione. Horyzont zdarzeń to punkt bez powrotu.

Czarne dziury znajdują się w centrum galaktyk. Milion galaktyk, dotychczas zbadanych przez naukowców mają ślady czarnych dziur. By poznać lepiej czarne dziury, trzeba obserwować gwiazdy w centrum galaktyk. Uczeni robią zdjęcia i obserwują ruchy gwiazd. Nagłe przyśpieszenie gwiazdy wskazuje na obecności w jej pobliżu czarnej dziury. Im bliżej centrum galaktyki tym ilość płonących gazów i planet, zasysanych przez czarne dziury, jest coraz większa. Czarne dziury sterują ruchem galaktyk. Na szczęście Układ Słoneczny znajduje się na obrzeżach Drogi Mlecznej.

Czarne dziury typu gwiazdowego powstają po wybuchu dużych gwiazd, których masa jest kilkadziesiąt razy większa od Słońca. Mniejsze gwiazdy po wybuchu, widoczne jako supernowe, zmieniają się w gwiazdy neutronowe zwane pulsarami.

Czarne dziury przypominają obiekt, z którego powstał Wszechświat. Masa czarnej dziury, w centrum naszej galaktyki, wynosi 2,6 miliona mas Słońca. Ta super masywna czarna dziura powstała poprzez ciągłe wchłanianie gwiazd i innych czarnych dziur, których w centrach galaktyk jest bardzo dużo. Świecenie czarnej dziury spowodowane jest światłem spadającej na nią materii.

Autor: Krzysztof Drupka