W radiestezji najważniejszy jest człowiek, jego wrażliwość na różnego rodzaju promieniowania i umiejętność interpretacji odbieranych sygnałów. Podstawowymi przyrządami radiestety są różdżka i wahadełko.
Możemy wyróżnić "uniwersalne" znaczenia ruchów wahadła, jak również ich znaczenie nadane przez radiestetę, zwane konwencją mentalną.
Do uniwersalnych ruchów zaliczamy:
- Wahania w przód i tył - Tak, w harmonii z badanym przedmiotem;
- Wahania poprzeczne - Nie, zły, negatywny, niekorzystny;
- Obroty w prawo - Tak, dobry, pozytywny, szczęśliwy, korzystny, ruch dodający energii;
- Obroty w lewo - Nie, zły, negatywny, niekorzystny;
- Wahadło w bezruchu - nie mogę, nie potrafię odpowiedzieć.
Stosujemy dwie metody pracy z wahadełkiem:
- Metoda fizyczna polegająca na dokładnej obserwacji ruchów wahadełka, w zależności od przedmiotu nad którym się znajduje, a następnie na poznaniu ich znaczenia i interpretacji. Metoda ta wymaga doświadczenia niezbędnego do właściwej interpretacji ruchów wahadła.
- Metoda mentalna, znacznie popularniejsza, polegająca na rozmowie radiestety z własną podświadomością. W rozmowie tej radiesteta ustala "konwencję mentalną", określającą znaczenie ruchów wahadła, zadaje precyzyjne pytanie w konwencji - "tak" lub "nie" i obserwuje odpowiedź wahadła.
Przy pomocy: biometru, diagramu, odpowiedniego rysunku możemy sprecyzować skalę odpowiedzi wahadła,
w pozytywnym lub negatywnym sensie.
Na 100 wybranych osób: 10 osób ma wysoką czułość radiestezyjną, 40
normalną, 40 słabszą, a 10 osób jest niewrażliwych. Poza tymi 10 osobami
wszyscy mogą rozwinąć własną wrażliwość.
==== 
====
1 strona
Powrót
Napisz do nas
Szukaj
Spis treści
Góra