Na terenach Pakistanu i północnych Indii zrodziła się jedna z najstarszych cywilizacji na ziemi, wyróżniajaca się głębokim dziedzictwem duchowym. Początki hinduizmu sięgają rolniczej cywilizacji przedwedyjskiej z przed 7.000 lat p.n.e. Liczne figurki z tego okresu przedstawiają głównie postacie kobiece, oraz pieczęcie służące do poświadczania własności przedmiotów. Figurek przedstawiających kobiety jest tak wiele, że można przypuszczać, że kultura przedwedyjska była oparta na kulcie bogini Matki, ukierunkowanej na rozkwit życia. Wiele pieczęci z tego okresu przedstawia boga o trzech twarzach, z koroną i rogami, siedzącego na tronie w pozycji jogina. Uważa się, że chodzi tu o boga Siwę, władcę zwierząt i księcia jogi.

Na zdjęciu widzimy wapienną rzeźbę miejskiego dostojnika znalezioną w Mahendżo Daro.

Mohendżo Daro i Harappa to dwa miasta, położone w Hinduskiej Dolinie Cywilizacyjnej, będące głównymi stanowiskami archeologicznymi kultury przedwedyjskiej (obecny Pakistan). Badając znaleziska archeologiczne można powiedzieć, że kulturę przedwedyjską cechowała duża zażyłość bóstw ze zwierzętami, symboliczna rola drzewa świętego oraz wiara w życie pozagrobowe, co potwierdzają liczne przedmioty codziennego użytku znalezione w grobach w mieście Harappa. Luka czasowa, pomiędzy zanikiem "Harappy" a powstaniem Wedy, jest tradycyjnie oceniana na 1000 lat. Wzmiankę nawiązującą do Harappy, z Indyjskiej Doliny Cywilizacyjnej, można znaleźć w Hymnie Rig Weda (XXVII, 5).

Autor: Krzysztof Drupka