Niezwykłą osobą był w tamtym okresie Imhotep (co znaczy ten, który przychodzi w pokoju - XXVII / XXVI w. p.n.e.) architekt, uczony, wielki kapłan, lekarz, rzeźbiarz i cieśla, wielki egipski budowniczy (twórca piramidy schodkowej i kompleksu grobowego w Sakkara), zaufany i doradca faraona Dżesera. Faraon darzył go tak wielkim szacunkiem, że kazał na bazie królewskiego posągu umieścić jego imię.

Transkrypcja na nim mówi, że był:

1. Kanclerzem Króla Dolnego Egiptu, pierwszego po królu Górnego Egiptu
2. Zarządcą Wielkiego Domu
3. Wielkim kapłanem Heliopolis
4. Naczelnym rzeźbiarzem i naczelnym cieślą

Już w czasach Średniego Państwa oddawano mu cześć, w czasach Nowego Państwa czczono jako patrona pisarzy, a potem definiowano go, jako syna boga Ptaha (podobnie jak my Chrystusa). Grecy widzieli w nim Asklepiosa. Najnowsze badania archeologiczne (badania wykopaliskowe prowadzą również polscy egiptolodzy) wskazują, że do Sakkary z różnych stron świata przybywały przez tysiąclecia pielgrzymki, aby pomodlić się do Imhotepa. Dlatego przypuszcza się, że gdzieś w tych okolicach znajduje się jego grobowiec i intensywnie przeszukuje się okoliczne miejsca. Przy okazji wykopalisk udowodniono, że Imhotep miał olbrzymią wiedzę medyczną. Znalezione zmumifikowane szkielety ludzkie wskazują, że robiono amputacje kończyn tak fachowo, że osoba żyła jeszcze w zdrowiu przez wiele lat, ale co najbardziej zaskoczyło archeologów to fakt robienia operacji trepanacji czaszki. Między innymi osobie z guzem mózgu z przerzutami zrobiono otwór w czaszce, aby zmniejszyć ciśnienie wywołane przez ten guz. Imhotep poprzez doradzanie królowi usprawnił rolnictwo, umocnił jedność Górnego i Dolnego Egiptu, był wynalazcą kalendarza astronomicznego, oraz wielu użytecznych urządzeń, rozwinął pismo, matematykę i inne dziedziny nauki. W tym okresie Egipt opływał w dobrobycie, cieszył się szacunkiem sąsiadów.

Wiedza Imhotepa była tak olbrzymia, że wysuwane są hipotezy, iż był to człowiek pochodzący z innej cywilizacji, a który przekazywał część swojej wiedzy społeczności egipskiej, dlatego go czczono już za życia i przez setki lat później.

Autor: Mirosław Drus