TAO
---
dao, główne pojęcie taoizmu, jednego z systemów klasycznej filozofii chińskiej oraz rdzennie chińskiej religii. Termin wieloznaczny, tłumaczony jako ‘droga’, ‘sposób’, ‘metoda’, ‘matka świata’. Tao oznacza najwyższą zasadę regulującą ład i harmonię wszelkich zjawisk zachodzących w świecie, pojmowanym jako duchowo - materialna jedność. Celem taoisty jest intuicyjne poznanie tao drogą kontemplacji i wykorzystanie tego poznania w praktyce (podporządkowanie się obiektywnym prawom konieczności wynikającym z tao). Przejętą z przeszłości koncepcję tao jako pierwszy opracował filozoficznie Lao Tsy (VI w. p.n.e.) w klasycznym dziele taoistycznym Tao Te Czing.
Tao Te Czing, pierwsze i najważniejsze dzieło taoizmu, przypisywane mitycznemu mędrcowi chińskiemu Lao Tsy (VII w. p.n.e.?); traktat filozoficzny o charakterze poetyckim, którego treścią są ezoteryczne rozważania nad pojęciami zawartymi w tytule dzieła [ tao ‘droga’ i te ‘cnota’]. Główna myśl Tao Te Czing (a także taoizmu) wyraża się w przekonaniu, że tao przejawia się w te.
Pięcioksiąg konfucjański, Wujing, to klasyczne dzieło chińskie składające się z 5 ksiąg, których redakcję lub częściowe autorstwo przypisuje się Konfucjuszowi. Po raz pierwszy nazwa P.k. pojawiła się 51 r. p.n.e. za panowania cesarza Xuan. Na P.k. składa się Księga przemian (Yijing), Księga pieśni (Shijing), Księga dokumentów (Shujing), Zapiski o obyczajach (Liji), Wiosny i jesienie (Chunqiu).
1 strona
Powrót
Napisz do nas
Szukaj
Spis treści
Harmonia i jedność
Konfucjusz urodził się w 552 r. p.n.e. i żył w czasach upadku obyczajów w Chinach. Przejęty stanem państwa opracował własną doktrynę moralno - społeczną, w której opisał wzorcowe zasady życia obowiązujące zarówno rządzących jak i lud. Z doktryny Konfucjusza wywodzi się nauka o pięciu elementach.
Góra