Pałac w Wilanowie Wilanów to ulubiona i popularna rezydencja królewsko-magnacka. Pałac jest jednym z najcenniejszych zabytków polskiego baroku.

Wilanów jest nierozerwalnie związany z imieniem swego twórcy i pierwszego właściciela, króla Jana III Sobieskiego. Jan III Sobieski, słynny zwycięzca spod Wiednia, w 1677 r. rozpoczął wznoszenie swojej wiejskiej rezydencji, aby po trudach wojennych mógł tu odpoczywać. Jako panujący monarcha król Jan III mieszkał na Zamku Królewskim w Warszawie, ale Wilanów był jego ukochaną rezydencją, w której przebywał prawie połowę okresu swego panowania. Rezydencja Jana III nie od razu uzyskała swą dzisiejszą formę. Historia zespołu pałacowo-ogrodowego sięga czasów książąt mazowieckich. Teren ten zwał się Milanowem i był osadą położoną w znacznej odległości od Starej Warszawy. Swoje ulubione miejsce wypoczynku król Jana III Sobieski określał mianem villa nova, nowy dwór i stąd przyjęła się nazwa Wilanów.

Już w 1680 roku stał, wśród wiejskiej ciszy, dwór ziemiański, w formie wydłużonego czworoboku z narożnymi alkierzami, który obecnie stanowi środkową części pałacu. Projekt rozbudowy i dekoracji powierzono architektowi Tylmanowi z Gameren, spolonizowanemu Holendrowi. Kierownictwem robót zajmował się architekt królewski Augustyn Locci, Polak włoskiego pochodzenia. W wyniku tej rozbudowy, staropolski dwór ziemiański w Wilanowie upodobnił się do ogrodowej willi rzymskiej. Tym samym rezydencja dzięki rozbudowie i bogatej dekoracji zyskała wyraz bardziej monumentalny i reprezentacyjny. Pałacowe dekorację głoszą chwałę rodu Sobieskich i gloryfikują czyny wojenne i cnoty gospodarza.

Idąc za przykładem króla słońca - Ludwika XIV - Jan III zorganizował rodzaj pierwszej akademii malarstwa i rzeźby w Polsce. Elewacje i wnętrza pałacowe uzyskały nowe dekoracje: plafony, freski.

Wspaniały proces rozwoju rezydencji trwał aż do nagłej śmierci króla, która nastąpiła w jego umiłowanym Wilanowie w 1696 roku.

Autor: Katarzyna Kemus