Pałac ze snu
Taj Mahal, najwspanialszy pomnik miłości na świecie, zwany jest indyjskim architektonicznym cudem świata. Taj Mahal jest położony nad rzeką Jamuną, półtora kilometra od Czerwonego Fortu w Agrze. Dwadzieścia tysięcy robotników trudziło się w dzień i w nocy tworząc tą Świątynię Miłości z tysięcy ton białego marmuru. Ściany budowli udekorowano tysiącami szlachetnych kamieni i ozdobiono złotem. Dwadzieścia dwa lata trwała budowa. Z Makranu i Raiwalu w Radżastanie, zaprzęgi słoni, wołów i koni zwoziły marmur. Drogie kamienie ozdabiające grobowiec sprowadzano z całego świata: Chin, Afganistanu, Bagdadu, Egiptu, Rosji, Tybetu. Prace przy budowie Taj Mahal ostatecznie zakończono w 1653 roku. Taj Mahal to pomnik miłości. Jest świadectwem miłości cesarza Shahjahana do cesarzowej Mumtaz Mahal. Pomnik został wybudowany po śmierci cesarzowej. Shahjahana pochowano w krypcie grobowca u boku Mumtaz Mahal, jedynej prawdziwej miłości jego życia.
Mauzoleum Taj Mahal cesarz Shahjahan zbudował w XVII wieku, na cześć swej ukochanej żony, pięknej Mumtaz Mahal, zmarłej w wieku 38 lat.
Jedno z najstarszych miast Indii oddalone 40 km od Agry. Miejsce narodzin Krishny. Mathura przeżyła swój najświetniejszy okres w starożytności i wczesnym średniowieczu. Kraina nad Jamuną wokół Agry i Mathury, miała szczególny klimat duchowy, sprzyjający narodzinom i krzewieniu się religii.
Najstarszy syn Szahjahana i jego ulubieniec Dara Śikoh przetłumaczył w 1657 na perski upaniszady. Na tej podstawie w roku 1801 i 1802 ukazały się dwa tomy wersji łacińskiej, którą to czytał Schopenhauer i która ogromnie wpłynęła na całą filozofię od Nietzschego po Emersona.