Tablica upamiętniająca poległych polaków na warszawskiej Woli.

1 sierpnia 1944 r. wybuchło powstanie Warszawskie. Kiedy przyszła godzina "W" młodzi ludzie mało myśląc o tym czy przeżyją ruszyli do walki. Mieli dość zniewolenia, byli zmęczeni pięcioletnią okupacją. Widocznie przyszedł taki moment, rodzaj buntu, kiedy nie liczy się nic więcej. Walczyli w słusznej sprawie. Chcieli żyć w wolnym, własnym kraju i pokazać światu, że są i walczą o suwerenność i wolność jako wartość najwyższą.
W sierpniu powstanie objęło całą Warszawę, ale pierwsze uderzenie przyjęły zachodnie dzielnice. Główne uderzenie ruszyło wzdłuż ulicy Wolskiej i Alei Jerozolimskich. Niemieckie oddziały zajęły zajezdnię tramwajową przy Młynarskiej. Tylko w sobotę 5 sierpnia zostało wymordowanych 20 tyś. mieszkańców Woli, w tym personel i pacjenci Szpitala Wolskiego.

Powstanie ogarnęło całe miasto. Zamiast kilku trwało 63 dni, od 1 sierpnia do 2 października 1944 roku. W rezultacie Warszawa uległa zniszczeniu w 84 % i utraciła 700 tysięcy mieszkańców. Straty materialne obejmują spalone biblioteki i zbiory muzealne, świątynie i pałace (Zamek Królewski wysadzono w powietrze), wreszcie dobytek ludności.

Autor: Katarzyna Kemus