W dawnych czasach uważano, że wszystko jest relacją i sztuka wyraża aktywny stosunek między umysłem a rzeczywistością. Za sztukę uznawano pewien sposób działania, charakter, umiejętność. Obecnie sztukę identyfikujemy z produktem takiego działania.

W starożytności postrzegano sztukę jako swoisty sposób bycia, aktywności, przyjmującej szerokie formy pozazawodowe. Tak rozumiana sztuka to aktywne uczestnictwo, gdzie istotny jest sam proces twórczy, doświadczenie, przeobrażenie oraz wzbogacenie uczestniczącego w nim człowieka. W tym ujęciu sens sztuki i życia sprowadza się do ulotnej chwili spontaniczności twórczej.

Autor: Katarzyna Kemus