Myśli różnią się od siebie intensywnością, jakością emocjonalną i treścią. Myśli pojawiające się w umyśle wywołują w nas emocje. Myśli zgodne z naszą naturą wywołują radość. Myśli z nią sprzeczne wzbudzają gniew i niepokój. Niepokój odczuwamy również, gdy określona myśl przywołuje przykre emocje, które kiedyś skryliśmy w naszej podświadomości.
Myśli należy dopuszczać do umysłu. Myśl odepchnięta powraca jak bumerang.

Myśli wywołujące wewnętrzny dyskomfort należy sobie uświadamiać, skrzętnie badając ich źródło i naturę. W ten sposób postępując lepiej zrozumiemy siebie. Obserwacja myśli jest dość trudna. Łatwiej jest analizować emocje i zachowania przez myśli wywołane.
Myśli negatywnych nie wolno akceptować i utrwalać, biorąc je sobie do serca, gdyż w ten sposób stajemy się słabi. Słabość ta wynika z wewnętrznego konfliktu, który zabiera nam energię i wywołuje gniew.

Pozytywne myśli uspakajają nas, dostarczają budującej energii i zbliżają do życiowego celu. Myśli, którym towarzyszą przyjazne dla nas emocje, są zgodne z naszą naturą i sprzyjają naszemu rozwojowi. Starajmy się zrozumieć i pogłębiać pozytywne odczucia i uczyć się je wyrażać poprzez umysł, mowę i działanie. Dobre twórcze myśli trzeba wprowadzać w czyn. Myśl jest jak niedojrzały owoc. Wprowadzanie myśli w czyn przypomina jego dojrzewanie.

Autor: Krzysztof Drupka