Ból

Świat, w którym żyjemy, nasza samsara, bywa źródłem przejmującego bólu. Dzieje się tak ponieważ zajęci codziennością nie dopuszczamy do siebie myśli o nietrwałości i przemijaniu rzeczy. Żyjemy tak jakby życie miało trwać wiecznie. Lgniemy do życia, chwytamy je. A przecież nauka życia to nauka jak pozwolić odejść, nauka o nietrwałości zjawisk.

Przemiana

By móc wewnętrzny ból pokonać potrzebne jest przebudzenie, czyli dokonanie wewnętrznego przewartościowania. Taka konfrontacja z samym sobą, zmiana postawy wobec życia, odnalezienie zasadniczego związku życia ze śmiercią, umożliwi nam przywrócenie wewnętrznej równowagi, niezbędnej do zdrowego i spokojnego życia.

Koleiny

Wewnętrzna przemiana nie jest prosta, gdyż jesteśmy wierni naszym przyzwyczajeniom. Uciekamy od zmian. Chwalimy wolność, natomiast gdy chodzi o nawyki jesteśmy zniewoleni. Dlatego spójrzmy w nasze wnętrze i zastanówmy się nad powtarzanymi raz za razem schematami. Dopiero gdy je zobaczymy mamy szansę się od nich wyzwolić.

Zaduma

Na tej drodze zaduma nad śmiercią odgrywa szczególna rolę. Celem jej jest głęboka przemiana w naszym sercu. Rozmyślanie o śmierci otwiera nam szeroko oczy na to co robimy ze swoim życiem i ułatwia porzucenie nawykowych schematów. Tak rodzi się siła, wynikająca z przekonania, że potrafimy porzucić stare koleiny i stać się wolnymi.

Autor: Krzysztof Drupka