By móc spocząć w naturze umysłu musimy uspokoić własną burzę myśli i uczuć. Stan taki możemy osiągnąć podczas medytacji. Medytacja nie jest czymś co się robi. Medytacja pojawia się niemal naturalnie, po stworzeniu sprzyjających warunków w swym ciele i otoczeniu oraz opanowaniu "technologii medytacji".

Podczas medytacji plecy powinny być wyprostowane. Ramiona należy trzymać w równowadze. Można siedzieć ze skrzyżowanymi nogami lub na krześle. Medytować należy z otwartymi oczami, gdyż medytacja jest zrozumieniem siebie i ustaleniem naszych związków ze światem. Usta powinny być lekko otwarte.

Budda uczył osiemdziesięciu czterech tysięcy sposobów uspokojenia negatywnych emocji. Poniżej przedstawiamy trzy techniki.

Obserwacja oddechu

Oddech jest fundamentem naszego życia. W buddyzmie oddech jest pojazdem umysłu. Wydychując powietrze powinniśmy uwalniać lgnięcie i chwytanie, płynąc za oddechem. Podczas wdechu natomiast należy spoczywać w otwartej przestrzeni stanowiącej lukę pomiędzy wdechem i wydechem. Medytując stajemy się oddechem, a nie myślimy o oddychaniu.

Delikatne oparcie

Druga metoda polega na delikatnym oparciu umysłu na jakimś przedmiocie. Może nim być kwiat, kryształ. Może nim być również wizerunek ucieleśniający prawdę: Buddy, Chrystusa. W Tybecie często używa się zdjęcia Padmasambhawy - ucieleśniający mądrość i współczucie wszystkich buddów.

Mantra

Trzecia metoda polega na zjednoczeniu umysłu z dźwiękiem mantry. Mantra chroni nasz umysł przed naszym własnym umysłem. Jest esencją, istota dźwięku, ucieleśnieniem prawdy w postaci dźwięku. Podczas jej recytacji nasycamy nasz oddech energią mantry.

Autor: Krzysztof Drupka