MYKENY, w staroż. Grecji gród Achajów w pn.-wsch. części Peloponezu, w Argolidzie; w 2. poł. II tysiącl. p.n.e. ośr. kultury zw. mykeńską; zniszczone przez Dorów, straciły znaczenie; obecnie ruiny akropolu. na akropolu odsłonięto ruiny warownego grodu (rozbud. XIV–XIII w. p.n.e.) otoczonego potężnymi murami cyklopowymi, z 2 bramami (gł. Lwia Brama, ok. 1250 p.n.e.) oraz wspaniałą podziemną cysternę; na szczycie wzgórza — resztki pałacu (spalony XII w. p.n.e.) z reprezentacyjnym megaronem; poniżej — pozostałości domów, magazynów i dobrze zachowane unikatowe sanktuarium (XIV–XIII w. p.n.e., odsłonięte 1968–69) z dużymi posągami glinianymi oraz tzw. okręg A grobów szybowych (2. poł. XVI w. p.n.e.) z bogatym wyposażeniem (m.in. słynne złote maski, biżuteria, luksusowa broń); za murami — ruiny domów mieszkalnych (m.in. kupca wina z ok. 50 tabliczkami pisma linearnego B) i nekropole: tzw. okręg B grobów szybowych (gł. z XVI w. p.n.e., odkryty 1951–55) oraz zespół 9 grobowców kopułowych, m.in. Skarbiec Atreusza, grobowiec Klitajmestry; z okresów późniejszych — resztki gr. świątyni (VII w. p.n.e.), teatru i gimnazjonu (III–I w. p.n.e.).

AGAMEMNON, mit. gr. bohater Iliady, król Myken (lub Argos), naczelny wódz Achajów pod Troją; syn Atreusa (stąd zw. Atrydą), brat Menelaosa, mąż Klitajmestry, ojciec Ifigenii, Elektry i Orestesa; pod Troją poróżnił się z Achillesem, którego gniew i jego skutki stanowią treść Iliady; po powrocie do ojczyzny zamordowany przez Egista i Klitajmestrę; Agamemnon został pomszczony przez Orestesa; mit znalazł odbicie w literaturze (m.in. Ajschylos, Seneka Młodszy, V. Alfieri, G. Hauptman w tetralogii Die Atriden) i muzyce.