![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | |||||
![]() | ![]() | ||||
![]() | ![]() | ![]() | |||
![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |
|
![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | Znaki runiczne | ![]() |
![]() |
Ponieważ znaki runiczne ryto w kamieniu i rzeźbiono w drzewie mają one proste i kanciaste linie. Inskrypcje na głazach - pomnikach runicznych podkreślały wysoką pozycję społeczną i bogactwo możnych rodów. Znaki runiczne często znajdowano na broni oraz tarczach wikingów, ponieważ uważali oni, że wzmagają męstwo wojownika i ułatwiają pokonanie wrogów.
Autor: Katarzyna Kemus
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() | ![]() | ![]() | |
![]() | ![]() | ||||
![]() | |||||
![]() | |||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() | ![]() |