W epoce wikingów pismo runiczne uproszczono do 16 znaków. Poprzedni alfabet składający się z 24 znaków, był stworzony wcześniej ok. 200 r. n.e. przez ludy południowogermańskie. Był on wzorowany na alfabecie greckim i rzymskim. W początkowym okresie pismo runiczne znane było tylko wtajemniczonym, gdyż wierzono w tajemną moc słowa pisanego. Zachowane do dziś wiersze runiczne, w formie krótkich rymów pochwalnych ku pamięci sławnych osób, pochodzą głównie z lat 970 - 1100. Zostały one napisane w sposób prosty i zrozumiały.

Autor: Katarzyna Kemus