1 strona Powrót Napisz do nas Szukaj Spis treści | |||||
|
Jan Kiliński |
|
|
|||
Pomnik Jana Kilińskiego jest dziełem rzeźbiarza Stanisława Jackowskiego i został odsłonięty 19 kwietnia 1936 roku. Szczęśliwie przetrwał wojnę i od 1959 roku znajduje się na obecnym miejscu.
Jan Kiliński (1760-1819) pochodził z mieszczańskiej rodziny z Trzemaszna w Wielkopolsce. W 1780 roku przybył do Warszawy, gdzie został mistrzem szewskim i dorobił się znacznego majątku. W 1791 roku został wybrany na radnego miejskiego. Uczestniczył w spisku powstańczym, mobilizując cechy do wystąpienia zbrojnego 17 i 18 kwietnia. Jako członek Rady Zastępczej Tymczasowej występował początkowo przeciwko przewadze szlachty we władzach państwowych. Zbliżył się później do króla i zajął stanowisko wrogie radykalnemu skrzydłu insurekcji. Na zmianę poglądów Kilińskiego wpłynęły m.in. jego ambicja objęcia zwierzchnictwa nad insurekcją w Warszawie i na Mazowszu. W lipcu 1794 roku mianowany przez Kościuszkę pułkownikiem objął dowództwo 20 regimentu piechoty. Po upadku powstania został aresztowany przez Prusaków i wydany władzom rosyjskim. Wraz z innymi przywódcami insurekcji był więziony w twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu. Zwolniony po śmierci imperatorowej Katarzyny II wrócił do Warszawy.
Po lewej stronie na zdjęciu widoczna jest XVIII wieczna kamieniczka, w której obecnie znajduje się Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych. Na ścianie domu widoczny jest zegar z kurantem, wygrywający pierwsze takty melodii "A jak poszedł król na wojnę". Malutki placyk przed muzeum nazywany był według tradycji ludowej Piekiełkiem. Na placu odbywały się liczne egzekucje spalenia na stosie.
Autor: Krzysztof Drupka
1 strona Powrót Góra Napisz do nas Szukaj Spis treści |