Jest w Unii Europejskiej region bardzo piękny i egzotyczny, położony jest na wschodnich krańcach Polski. To Region Lubelski - kraina od stuleci pozostająca na styku kultury Zachodu i Wschodu, łącząca tradycje katolickie, prawosławne, judaistyczne, ale także znacznie bardziej orientalne - greckie, ormiańskie, tatarskie....

Przedstawiciele tych nacji zamieszkiwali idealne renesansowe miasto Zamość, nazwane z uwagi na wyjątkowe walory architektury - Padwą Północy. Współtworzyli też potęgę Lublina - stolicy regionu, do dziś największej we wschodniej Polsce miejskiej aglomeracji, a przy tym najważniejszego ośrodka nauki i kultury.

Znakiem dawnej wielonarodowej i wieloreligijnej przeszłości jest Kaplica Świętej Trójcy na lubelskim Zamku - zabytek najwyższej światowej klasy, łączący gotycką architekturę z ruskobizantyjskimi malowidłami.

Województwo Lubelskie, liczące sobie już 530 lat, jest regionem czystej, nieskażonej przyrody (chronionej w dwu parkach narodowych i 17 krajobrazowych), żywych ludowych tradycji i rzemiosła, a do tego wspaniałych, nie spotykanych nigdzie poza tym regionem zabytków przeszłości. Takie są np. unikalne w skali Europy kredowe podziemia w Chełmie, jedyne w swoim rodzaju muzeum wnętrz pałacowych w Kozłówce, najstarszy w Polsce sakralny zespół monastyczny w Jabłecznej.

By poznać urodę Regionu Lubelskiego, rozkoszować się jego niepowtarzalnymi klimatami i smakami, najlepiej przyjechać tu na dłużej, aby mieć dość czasu na długie spacery, rowerowe wycieczki, a może na wczasy w siodle. Bo tylko wówczas można zobaczyć z bliska najbardziej rozległe w kraju torfowiska Polesia, poczuć siłę potężnych jodeł i buków w borach Roztocza, dać się ponieść magii cichego, nostalgicznego Pobuża.

Autor: Krzysztof Drupka