Ekologia jest nauką o strukturze i funkcjonowaniu przyrody. Zajmuje się badaniem oddziaływań pomiędzy organizmami żywymi a ich środowiskiem (rzeźba terenu, klimat, stosunki wodne, gleba, etc.).

Ekosystem natomiast stanowi funkcjonalną całość, w której zachodzi wymiana materii pomiędzy zbiorem organizmów żywych zamieszkujących określony teren (biocenoza), a ich środowiskiem (biotop). Ekosystem charakteryzuje się swoistą strukturą gatunkową i przestrzenną, ulęgającą zmianom, dzięki przekształceniom środowiska przez określone gatunki, co wpływa na możliwości egzystencji innych (sukcesja). Przykładami ekosystemów są: staw, las, łąka, pole czy plantacja sosnowa.

Biedronka należy do rzędu chrząszczy. Główkę ma czarną, nad "ustami" widać dwie białe plamki. Biedronki są owadami przedwiośnia. Już przy pierwszych, ciepłych, marcowych promykach słońca biedronki wygrzewają się na liściach roślin i gałęziach drzew.

Hydrologia Puszczy Kampinoskiej

W Kampinoskim Parku Narodowym wody powierzchniowe zajmują niewielki obszar procentowy. Obszar Kampinoskiego Parku Narodowego, wraz z otuliną, niemal w całości położony jest w zlewni kanału Łasicy, będącej prawym dopływem Bzury. Powierzchnia zlewni Łasicy wynosi ponad 500 km2. Kanał ma 35 km. długości i rozciąga się w północnej części Puszczy. W obrębie kanału Łasicy wydzielić można zlewnie trzech odpływów, kanałów:

• Olszowieckiego - prawobrzeżny, długość 29 km.
• Ł-9 - lewobrzeżny, długość 18 km.
• Zaborowskiego - lewobrzeżny, długość 27 km.,
• oraz zlewnię bezpośrednią Łasicy.

Największe jeziora w Puszczy Kampinoskiej znajdują się w pobliżu Warszawy: Kiełpińskie i Dziekanowskie w rejonie Łomianek oraz Dolne i Górne w rejonie Kazunia. Szereg mniejszych jezior znajduje się w rejonie Secymina.

Nawadnianie terenów należy do najstarszych i najważniejszych umiejętności człowieka. Pierwsze systemy irygacyjne zbudowane zostały przez Sumerów 5.000 lat temu. Dzięki systemom irygacyjnym Sumerowie budowali miasta-państwa w Mezopotamii, w dorzeczach rzek Eufratu i Tygrysa. Sieci kanałów oraz zbiorników wodnych stanowiły tym samym krwiobieg miast-państw Sumerów i były wyznacznikiem administracyjnym danego terytorium.

Chodząc po Puszczy najczęściej przecinamy Kanał Zaborowski, widoczny na zdjęciu powyżej w miejscowości Roztoka.

Autor: Krzysztof Drupka